How to disappear completely and never be found

… edo Monografikoak #3: RADIOHEAD

Blog musikal bat izateak ez du zentzu gehiegirik ez baduzu zeure talde gustokoenei buruz idazten, horregatik, banekien aspaldian Radiohead-i buruz idazten bukatuko nuela. Post hau orain dela urte bete idatz nezakeen, edo orain dela bi urte, baita hiru ere. Baina ez, talde honek merezi duen testua idazteko gai izateari itxarotea erabaki nuen. Oraindik ez naiz gai baina hemen doa “Jon, zein da zeure talde gustokoena?” galdetzen didatenean aipatzen dudan talde horri eskaini nahi diodan tributo xumea

Radiohead-i buruz hitz egitea ez da erraza, ordea. Zer da benetan aipatu beharrekoa? Nola musikaren mundua irauli eta aldizkari guztietako azaletan agertzea lortu zituzten? Ala jendea ezagutzea gauza erraza dela ikasi zutela esperientzia horren ondorioz? Beraien bideoklipak ere aipa nitzake eta Michel Gondry eta antzeko zuzendariak ere bide batez, edota Stanley Donwood-en azalak. Eta, behin hasita, artea bezalako hitzak erabili rock talde bati buruz hitz egiterakoan. Edota Radiohead eta integritatea analizatu, nola diskak webean eskegi, multinazional batean egon eta Hugo Chavez-i buruzko dokumentalak gomendatu aldi berean. Egia esan interesgarria litzateke, baita ere, aipatzea talde bat bere itzalak nola ia irentsi dezakeen, beraien abestirik arrakastatsuena zuzenekoetan inoiz ez jotzera iristeraino.

Baina ez, taldearen diskografia osoa jarriko dizuet hemen besterik gabe. Beste guztia segidan etorriko da beraien musikan barneratzea erabakitzen duenarentzat eta hori bakoitzari utziko diot, nere asmoak umilagoak baitira.

PABLO HONEY

DESKARGA

Beraien diskarik txarrena. Bale, taldea saltzen ez naiz oso ondo hasi baina errealitate bat da, beti egon behar da txarrena den diska bat ezta? Hemen daude Creep, You edo Anyone Can Play Guitar esaterako, hemen dago Radiohead-en alderdi normalena, rock alternatiboa jorratzen duen talde ingelesarena. Bueno ez, egia esan,  rock talde ingelesen artean ere disko hau gomendagarria da beraz ez da “erraz entzun daitekeen beste diska bat”  bakarrik. Hasiera besterik ez, ondotik etorri denaren alboan txikia geratu den diska, lan gomendagarri eta ona hala eta guztiz ere.

I don´t belong here

I don´t belong here

THE BENDS

DESKARGA

Rock diska bikaina, biribila eta perfektua bere estiloan. Abesti guztiak dira ederrak, zer nahi duzue esatea, niri zaila egiten zait rock alternatiboan diska hoberik imajinatzea, baina bueno, agian mojabragasegia naiz. Abesti zuzenak eta baita intimistak ere, talde gutxik baitute hauen sensibilitatea. Fake Plastic Trees, High and Dry edo Black Star bezalako abestiak ez dituzte berriro egin ezta egingo ere (ondo deritzot), denborarekin hartzen joan ziren konplexutasuna oraindik ez da hain nabaria eta agian sinpletasun erlatibo horrek egiten du diska hau handia.

Yo do it to yourself

just you, you and no one else

OK COMPUTER

DESKARGA

Serio jar gaitezen, askorentzat istoriako diskarik onenetako batetaz ari bainaiz hizketan, sartu Rateyourmusic-en esaterako. Nik diska honekin hasi nuen ibilbidea eta oraindik gauzak deskubritzen ditut, agian Paranoid Android izango da bizitzan gehien entzun dudan abestietako bat. Rock-a beste konplexutasun batetara eraman zuten, aurreko diskak abesti bilduma bat dira azken finean eta honek gehiago zaintzen dun diskaren osotasun hori. Niretzat ez da entzun dudan diskarik onena baina bai mundu guztiari gomendatu beharreko horietakoa.

Please could you stop the noise, I’m trying to get some rest
From all the unborn chicken voices in my head

KID A

DESKARGA

… eta Thom Yorkek ordenagailuak deskubritu zituen. Errotik aldatu zuten estiloa ingelesek diska onetan eta halere arrakasta mantendu. Wikipediak dioen bezala “Kid A está considerado uno de los álbumes de música popular más desafiantes jamás grabados en tener éxito comercial”. Elektronikoagoa eta esperimentalagoa, minimalista bai musika eta baita letretan ere. Dena aldatu nahi zuten, musikaren munduaren gorenean egoteak ia barrutik hil zituzten eta zerbait berriaren beharra ikusten zuten, kitarrekin jolastu beharrean elektronikaren soinuek entzulearengan izan ditzakeen efektuekin jolasten hasi ziren, musikan sentsazioekin jokatzea funtsezkoa dela ikasi zuten eta irakatsi ziguten.

Sekulako diskotzarra

Oraingoan ez zuten bideklipik atera.

I´m not here

This isn´t happening

AMNESIAC

DESKARGA

Beraien argitarapenik jazzeroena agian zeozer esatearren, influentzia desberdin asko nahasten baitituzte diska honetan maisutasunez. Kid A-ren grabaketa prozesu berean sortu zen arren agian ez da hain etereoa eta gitarrak ere pisu gehiago dutela esan genezake. Batzuetan listoia altuegi jarri izana putada bat da talde batentzat eta agian Radioheadi hori gertatu zitzaion diska honekin, Kid A-k eklipsatu baitzuen diska biribil hau.

I used to think
I used to think
There is no future left at all
I used to think

HAIL TO THE THIEF

DESKARGA

Nere diskorik gustokoenak egunaren arabera aldatzen dira baina media bat eginez gero hau lehen postuan agertuko litzateke. Nere ustez Radiohead-en soinuaren gailurra, nahiz eta ez garen asko hori pentsatzen dugunak. Baina bueno, musikak asko du subjetibotik eta zer egingo diogu ba, nik 2+2=5 abestian kitarrak anplira nola konektatzen diren entzuten dudan momentutik azken segunduraino gozatzen dut beste diska oso gutxirekin egiten dudan moduan.

Hail to the Thief pause botoia sakatzea da, Wolf at the Door abestia amaitzearekin batera berriz play-ri emateko.

I’ll stay home forever
Where two and two always makes five

IN RAINBOWS

DESKARGA

Diska honekin aspaldian ez bezala “rockeatzen” hasi ziren berriz eta berriro ere argi utzi ziguten zergatik diren hain handiak: ABESTIAK egiten onenak direlako. Halere, eta lehen aldiz bere diskografian, nere ustez bi abesti “montonero” egin zituzten, iPod-ean beti pasatzen dituzun horietakoak, barkaezina Radiohead bezalako talde batentzat. Diskazo bat halere

Dedicated to all you, all your needs

THE KING OF LIMBS

DESKARGA

Aurten atera berri da beraien azken diska. Ez naiz rodeoekin ibiliko, gehiago eska diezaiekegu gaina halere disko bikaina da, ederra. Beraien argitarapenik elektronikoena, jakina da Thom Yorkek aspaldian elektronika eta musika klasikoa besterik ez dituela entzuten, eta askoren ustetan diska hau Radiohead-ena baino beraien abeslariaren bakarkako diska bat da, Standstill-en azkenarekin geratu zen antzera. Oso gustora entzuten da baina laburra da eta Radiohead-ez hitz egiten ari gara eta itzala iada handiegia dute beraien lanak justiziaz baloratu ahal izateko. Halere, ni diska oso ona dela defendatzen dutenetakoa naiz

There´s an empty place inside my heart

BONUS TRACK:

Amanda Palmer performs the popular hits of Radiohead on her magical ukelele

DESKARGA

Ba hori, sarrerari falta zitzaion toke bizarroa, Radiohead-en greatest hits antzeko bat ukelele baten laguntzaz jota. Broma bat dirudien arren nahiko ondo dago eta taldearen zale frikientzat kuriosidade polita izateaz gain, gaurko sarrera honi amaiera emateko ginda dotorea ere bada.

Besterik gabe, hurrengoan txapa txikiagoa sartuko dudala zin dagizuet.

Read Full Post »

Portishead/Norah Jones

Aspaldian bloga berritu nahian ibili naiz baina bi disken artean zein aukeratu dudatan ibili naiz, ea zein gomendatu erabaki ezinik. Egia esan, beraien artean antz gehiegirik ez duten bi disko dira baina aurretik iada erabili dudan formula bati helduz, ezaugarri komun bati erreparatuko diot blogean biak eskegitzeko aitzaki gisa eta bakoitzak ikus dezala zein zaion erakargarriago.

Norah Jones eta Beth Gibbons bi emakume dira, bi abeslari, jatorri ezberdinak izateaz gain territorio musikal desberdinetan ibili ohi direnak. Lehenak Grammy sari andana du etxean pilatuta eta azken aldian estatu batuetan sortu den abeslaririk ezagunenetakoa da, Jazz kutsuko abesti entzungarri eta ederrak sortzen habilezia berezia duena. Edonork entzun dezakeen musika da berea, delikatua eta zuzena, piano batek gidatutako piezak dira Norah estatubatuarrak errepertorioko gehienak. Musika intimista izan arren, arina da honakoa. Baina entzungarri izateak ez dio kalitaterik kentzen.

Beth Gibbons ,ordea, Portishead talde britainiarreko buru da. Trip-hop generoaren zakuan dagoen taldea da berau, bai, doinu lasai eta ahots goxoekin barrenak astintzen dizkizun elektronikaren sail hortakoa. Beth-ek ahots berezia du, musika hipnotrikoarekin batera garuna masajeatzen dizuten pasarteak sortzeko eratua izan zela dirudiena. Garbi dago hauena ez dela Norah-k hain gustuko dituen pop estrukturak eta buruan geratzen zaizkizun erritmoak lantzea, musika hau sentsazioekin jokatzea gustoko dutenen eskutik datorkigu eta influentzia eta soinu desberdinez lagundurik, benetan soinu propio eta erakargarria izatea lortu dute urteen poderioz.

Bakoitzak ikusiko du zein proposamen iruditzen zaion interesgarriago, Norah-ren musika fresko eta zuzena ala Beth-en intimitate erreflexiboagoa. Hemen lehenengoaren Come Away With Me eta Third diskak jarriko dizkizuet, bakoitzarekin proba dezazuen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MYSPACE NORAH JONES

MYSPACE PORTISHEAD

NORAH JONES – COME AWAY WITH ME

PORTISHEAD – THIRD

 

Read Full Post »

D.A.N.C.E.

Orain dela ez hainbeste nik aktualizazio hau egingo nuela esango balit norbaitek, seguraski enioke sinistuko edota zuzenean barre egingo nioke. Baina gauzak aldatu egiten dira eta gaurkoan elektronikaren alde dantzagarrienean jarriko dut arreta, ezustean harrapatu bainau azken aldian bi talderen kalitateak, diska onak edozein bazterretan eta generotan aurki daitezkeela berriro ere ikusarazi didatelarik. Horrela ba, enaiz azalpen gehiegi ematen hasiko, generoaz ez baitaukat ideia gehiegirik eta seguraski hanka besterik ez bainuke sartuko.

Daft Punk mitikoak eta Justice (biak talde frantziarrak) aipatuko ditut gaurkoan. Biek ala biek temazo sorta bikaina dute baina esan genezake bigarrenak “zikinagoak” direla, baliteke horrexegatik publiko rockeroak asko apreziatzen duen taldea izatea. Besterik gabe, hemen dituzue bi diska bikain, Justice-ren izengabea edo Cross (azaleko gurutzeagatik) eta Daft Punk-en Discovery klasikoa.

MYSPACE

DESKARGA

MYSPACE

DESKARGA

Read Full Post »

Islandia

Kuriosoa izan daiteke munduko beste lurralde guztientzat estatu bateko artista famatuenak zein izan daitezkeen. Espainian pentsatuz gero, bailaorak, Almodovar,  Alejandro Sanz?, Bisbal?, Bertin Osborne? izan daitezke artista? horiek, Frantziak zinean historia zabala du eta elektronikan adibidez badauzka artista esanguratsuak, Alemanian pentsatzeak gaur egun musikalki Rammstein ekartzen du gogora (historia osoan diska gehien saldu duen talde alemaniarra da) eta Suedian adibidez metal, rock eta hardcore eszena bikaina dago.

Halere, eta datu horiek guztiak aztertuta atera genitzazkeen ondorioak alde batera utzita gaurkoan Islandiari buruz hitzegiteko asmoa daukat,nahiko lurralde bitxi eta exotikoa berez, oraindik ere erakargarriagoa bilakatzen da bere baitan gordetzen dituen artista bikain eta bereziei arreta jarriz gero. Askori  islandian pentsatzeak bi izen ekartzen dizkigu burura (sumendi famatu eta ahoskatuezin hori alde batera utzita): Bjork eta Sigur Ros. Bi izen handi musika alternatiboaren munduan, bakoitzak bide berriak ireki eta musika benetan original eta imitaezina sortzea lortu baitu, errekonozimendu internazionala lortuz.

BJORK

Islandiar artista famatuena dudarik gabe. Eszentrikoa, bitxia, arraroa… izan ohi dira jendeak Björk Guðmundsdóttir andereari esleitu ohi dizkion adjektiboak eta agian arrazoia izan dezakete baina bakarra, bikaina, berritzailea eta ederra ere badira bere musika deskribatzeko askok ahazten dituzten adjektiboak. Boards of Cannada eta antzekoen elektronika lasai eta experimentala, rock-a, pop-a, jazz-a eta beste hainbat estilo uztartzen ditu emakume honek maisuki, nahiz eta bere ahots berezia izan bere musikaren ezaugarririk karakteristikoena argian. Abesti desberdin eta bakarrak sortzeko abilezia sinestezina du, gaur gomendatuko dizuedan Post diskan argi ikus daitekeen bezala.

Post honetan It´s oh, so quiet, hyper-ballad, I miss you, the modern things, headphones… abesti haundiak aurki daitezke, egia esan abesti guztiak dira bikainak diska bezalaxe. Gainera, letrak sinple eta ederrak dira, musikarekin oso ondo datozenak. Diskazo biribila, prejuizioak alde batera utziz gero flipatzeraino gozagarria.

MYSPACE

DESKARGA

SIGUR ROS

Baliteke askorentzat izen hau aurrekoa baina ezezagunagoa sortatzea baina egiten duten musika estiloko talde ospetsu, errespetatu eta onenetakoa da inongo dudarik gabe. Post-rock generoaren baitan kokatu ohi ditu askok, gauza logikoa beraien musika minimalista eta atmosferikoa kontuan izanda, baina batzuetan gertatzen den bezala, etiketa txikia geratzen zaie eta talde definiezin horien zakuan sartu beharreko kasu bat dugu Sigur Ros-ena.

Musika lasaia eta ederra da talde honek sortzen duena, bibolin eta kitarra ambientalek islandiar hutsean kantatzen duen Jonsi abeslariaren (bakarkako diska berria aurkeztu berri duena) ahotsa laguntzen dutelarik. Atmosfera sinestezinak sortzeko gai dira, argazki eta bideoetan transmititu nahi duten inozentzia eta naturaltasuna ezin hobeki islatzen dutelarik beraien abestietan.

Takk (eskerrik asko islandiarrez) diska gomendatuko dizuet gaur, Glosoli, Hoppipolla edo Milano bezalako abesti ezin ederragoak dituena bere barnean. Benetan diska berezi eta gomendagarria, kaskoak jarrita entzuteko aproposa.

DESKARGA

MYSPACE

Azkenik, nere supertxapa honi amaiera emateko, bi bideo jarriko dizkizuet, izan ere aipatutako bi taldeek bideoak asko lantzen dituzte: Bjork-ek Michel Gondry bezalako zuzendariekin lan egiten du eta Sigur Ros-ek sekulako bideotzarrak egiten ditu. Hona hemen bi adibide: It´s oh, so quiet zinematografikoa  (ikusi bjorken bideoak youtuben, denak dira bikainak) eta Glosoli-ren bideo handia.

PD ortografianazientzat: Bjork-ek o-an dieresis bat du eta Sigur Ros-ek tilde bat o-an ere baina virus puta bat daukat eta ezin ditut jarri

Hurrengo transmisiorarte!

Read Full Post »

Elektronika pixka bat

Kaixo people, gaurkoan azken aldian pixka bat deskubritzen ibili naizen estilo bati buruzko gomendio pare bat egingo ditut, mundu horretan ni bezain ezjakina denarentzat, musika honetan murgiltzen hasi dadin. Elektronika musikaz nabil hizketan baina benetan estilo zabala denez eta nere jakituria benetan mugatua, gomendio pare bat egiten besterik enaiz ausartuko.

MASSIVE ATTACK – MEZZANINE

Diska handi bat dudarik gabe, trip-hop izenez ezagutarazi den beraien estilo honen adibiderik onena. Musika “lasaia”, iluna modu batera, atmosferikoa… eta duda izpirik gabe, bikaina. Oraindik ezagutzen ez dituenak badaki zer egin, eta iada badakienak zertarako gai diren ba proba dezala atera duten diska berriarekin. (Propaganda: kuriositatea duenak irakur dezala Feel The Noise Mag webzinerako neuk egindako kritika: klikatu)

MYSPACE

DESKARGA

GENGHIS TRON – BOARD UP THE HOUSE

Tipo hauena ez da elektronika hitzarekin lehenengoz burura etortzen zaizuna, izan ere, hardcore eszenatik gertuago koka genitzazke. Musika gogorra, azkarra eta bortitza pasarte elektronikoekin ezin hobeki uztartzen dute koktel bitxi bezain erakargarri bat sortuaz. Gainera, zati esperimental-progresiboak era badituzte hortik zehar, beraz argi dago talde berezi xamar baten aurrean gaudela. Benetan gomendagarria belarri zailduentzat.

MYSPACE

DESKARGA

APHEX TWIN – SELECTED AMBIENTS 85-92

Richard David James da Aphex Twin izenaren atzean aurkitzen den gizona eta askori izenak ezer asko esango ez dion arren, elektronikaren munduan eminentzia bat da. Bere lehenengo lana den honetan, elektronikaren alderik lasai eta ambientalena aurkitu dezakegu, momentu lasaietarako edo lasaitzeko benetan egokia. Musikarekin ikasten duenak ez dezala birritan pentsatu eta proba dezala diska handi honekin.

MYSPACE

DESKARGA

Read Full Post »

Bi opari krisi garaian

Gaurkoan nire ordenagailuak hartutako nire artxibo guztiak ezabatzearen erabakia “ospatzeko”, mp3-ko memoriagatik  ez balitz iada ezabatuta izango nituzkeen bi EP igotzea erabaki dut, zeuon gozagarri.

Lisabö – Egun bat nonahi (2002)

Ez da lehen aldia talde hau hemen aipatzen dudana eta zihur aski ezta azkenekoa ere. Zaletasun honen zergatia taldea maite duen ororentzat ezaguna da, eta beste axolagabeentzat, hemen utzitako opari hau dastatzea besterik ez zaizue geratzen. Zeuon esku dago talde bortitz hau osotasunean gozatzea beraien musika paregabearekin. 17 minutu eta 3 abesti Ep liluragarri honetan.

Klikatu irudia deskargatzeko

Myspace

Spylacopa – Rising pulse ( 2008 )

Hautatutako bigarren EP-aren jatorria aurkitzeko Estatu Batuetaraino joan behar gara. Nahiz eta taldearen izenak ezer askorik esango ez dion askori, bertan Isis, Battle of Mice eta Candiria taldeetako hainbat partaideren instrumentazioaz lagundurik, The Dillinger Escape Plan taldeko Greg Pucciato-ren ahotsa aurkitzen dela esan ostean gauzak aldatu egiten dira. Eta nahasketa horretatik zer irtetzen den? Ba definitzen zaila den musika paregabea, abesti bakoitza bestearen erabat desberdina delarik. Elektronika, oihuak, pianoa, ahots lasaiak eta baita Pink Floyd-ena izan zitekeen azken abesti bat ere. Benetan interesgarria.

klikatu irudian deskargatzeko

Myspace

Besterik gabe, hurren arte, baliteke laister beste EP-ren bat igotzea norki daki. 2008ko errekopilatorioa egiteko asmoa nuen baina dena borratu zaidanez beste batean izan beharko da. 8)

Read Full Post »